Hermann Wenzel

Hermann Wenzel był kompozytorem. Urodził się 16 grudnia 1863 roku w miejscowości Großschönau w Saksonii. Był synem Carla Gottfrieda Wenzel, który był tkaczem adamaszku i laickim muzykiem. Już w latach młodości widać było jego talent. W wieku 11 lat śpiewał w chórze kościelnym. Mieszkający w Großschönau kantor, który zauważył jego talent, udzielał mu lekcji z dziedziny kontrapunktu oraz gry na organach. 

Ukończył tak zwaną szkołę tkacką w Großschönau, w której wyuczył się zawodu swojego ojca. Z powodu trudności finansowych studia muzyczne mógł zacząć dopiero w wieku 21 lat. Podjął studia w konserwatorium w Dreźnie, gdzie otrzymał gruntowne wykształcenie w dziedzinie gry na fortepianie i skrzypcach, śpiewu, harmonii oraz kompozycji.

Po studiach w 1887 powrócił do Großschönau i dział tu jako niezależny nauczyciel muzyki, kierownik chóru oraz kompozytor. W dniu 17 kwietnia 1913 roku otrzymał od saksońskiego króla Fryderyka Augusta III tytuł " Królewskiego Dyrektora Muzycznego". 

Fantazja salonowa pt.: „Frühlingsklänge“, op. 12 (Dźwięki Wiosny) była jego pierwszą kompozycją na fortepian. W pierwszym okresie swojej twórczości komponował utwory salonowe, tańce i marsze na fortepian, które były dużym sukcesem. Napisał ich kilka tysięcy. Do 1914 roku zostało opublikowanych ponad 500 pojedynczych wydań utworów salonowych. Przykładem tego jest gawot: Gavotte Veilchen aus Abbazia, op. 214(Fiołek z opactwa), który cieszył się ogromną popularnością i został włączony do repertuaru orkiestry salonowej jak również chóru.

Także dziś korzysta się na początkowych lekcjach fortepianu z dwunastotomowego „Schweizer Salon Albums“(Albumy Salonu Szwajcarskiego). Hermann Wenzel pozostawił wiele utworów zarówno o charakterze świeckim jak i religijnym dla chórów męskich, żeńskich i mieszanych. Ponadto był autorem kilku pieśni i arii dla partii solowych, na fortepian i organy. Pisał także kompozycje na wiolonczelę i fortepian oraz sonatiny na skrzypce i fortepian.

Tomy Allerseelen (Zaduszki), Choralvorspiele (Preludium chóralne) oraz Orgelzauber (Czar organów) to jego kompozycje na harmonię. Harmonia to instrument podobny do fortepianu, którego dźwięki wytwarzane są przez metalowe języki, na które wdmuchiwane jest powietrze z miecha. W tych kompozycjach wykorzystał szerokie spektrum harmonii. Wenzel napisał również szkołę gry na fortepianie, szkołę gry na harmonii oraz szkołę gry na skrzypcach.

Prawie wszystkie jego utwory zostały wydane przez wydawnictwo Fr. Portius w Lipsku, poza op. 2, Jugendzeit für Männerchor und Baritonsolo a cappella. Poniżej wymienione kompozycje są dostępne w wersji drukowanej: Stimmungsbilder. 60 lyrische Tonstücke für Harmonium komponiert von Hermann Wenzel, Veilchen aus Abbazia. Gavotte für Piano componiert von Hermann Wenzel. Op. 214., Choralperlen. Eine Auswahl der schönsten und bekanntesten Choräle und geistlichen Lieder für Harmonium von Hermann Wenzel mit Text und charakteristischem Vor-, Zwischen- und Nachspiel für die jeweilige Melodie von Carl Schönherr, Opernschatz. Melodien aus Wagners Bühnen-Werken, für Harmonium-Solo mit unterlegtem Text. Leicht bearbeitet von Hermann Wenzel, Praktische Harmoniumschule. Ausführlicher Lehrgang. Das Harmonium von den ersten Anfängen an sicher und gründlich spielen zu lernen nebst Anleitung zum Registrieren und mit vielen Übungs- und Unterhaltungsstücken, bearbeitet von Hermann Wenzel. 

Hermann Wenzel umarł dnia 17 czerwca 1944 roku, równnież w Großschönau. Jego utwory były znane na całym świecie i bardzo lubiane. Jednak po wojnach światowych popadły w zapomnienie. Rzekomo dziś się to zmienia.