Hendrik Schöne - Ceramika

Hendrik Schöne urodził się w Dreźnie. Z zawodu jest ceramikiem. Jego pracownia znajduje się w Wittgendorf w pobliżu Görlitz, a dokładniej przy granicy z Polską. Posiada stronę internetową, na którą wszystkich serdecznie zaprasza. www.hendrik-schoene-keramik.de. W młodości planował zostać konserwatorem i restauratorem zabytków architektury. Jednak życie płata figle .Podczas wycieczki w góry spotkał kobietę zajmującą się ceramiką. To ona, ta nieznajoma osoba miała znaczący wpływ na jego przyszłe życie. Po inspirującej rozmowie wiedział, że ceramika to jest właśnie to, czym w przyszłości będzie się zajmować. Ukończył naukę w Szkole Ceramiki w miejscowości Naumburg an der Saale.

Od 1994 do 1996 roku prowadził warsztat ceramiczny w centrum rekreacyjnym dla młodzieży w Rabaukenburgu w Dreźnie. Współpracował z warsztatem ceramicznym Bio Top Kümmlschänke e.V. W latach 96-97. Odbył szkolenie w pracowni ceramiki Pani Madleen Kröner w miejscowości Kahlwinkel. Był wykładowcą ceramiki w gimnazjum od 2008 do 2009 roku. Bogate doświadczenie zawodowe umocniło pana Hendrika Schöne w przekonaniu, że to czym zajmował się do tej pory, jest sensem jego życia.

Masakazu Kusakabe pochodzący z miejscowości Miharu w Japonii oraz Wendelin Stahl na zamku Coraidelstein przy miejscowości nad rzeką Mosel to idole pana Hendrika. Ich prace są dla niego inspiracją i motywacją do dalszej pracy, podejmowania kolejnych wyzwań. Glinę sprowadza z Francji, Niemiec i Polski.

Na co dzień w pracy pan Hendrik zajmuje się głównie ceramiką herbacianą, która jest mocno związana z japońska ceremonią picia herbaty. Pracuje na kole garncarskim. Wykonuje różnorodne wzory naczyń do każdego rodzaju herbaty, podstawki, tace, cukiernice, czajniczki i czarki. Wytwarza także dzbany, garnki, miski, i wiele, wiele innych. Pokrywa je zdobieniami japońskiej, chińskiej lub azjatyckiej glazury. Glazura twardnieje przy wypieku i staje się wodoodporna. Jeśli przedmioty mają być dużych rozmiarów, układa duże gliniane płyty i powoli nad nimi pracuje dopóki nie nabiorą właściwych kształtów. Tworzy również rzeźby palone. To duże ceramiczne przedmioty, które powstają na miejscu wystawy. Obudowuje je piecami. Nocą, gdy piece osiągną maksymalną temperaturę przybierają postać żarzących się rzeźb. Rzeźby palone wykonuje na zamówienie.

Będąc na wakacjach nie odpoczywa lecz szuka natchnienia i pomysłów. Zbiera materiały, które mogą być przydatne w pracy np. piasek z plaży, kamienie.Wyrabia glazury z dodatkiem ziemi, kamyczków, soli, popiołów zwierzęcych, roślinnych oraz glazurę Shino.

W Dreźnie skąd pochodzi otworzył dwa sklepy z ceramiką. Swoje dzieła prezentuje na wystawach. Jeździ na jarmarki. Tam kupuje potrzebne materiały, a sprzedaje swoje wyroby. Bierze udział w wielu zawodach konkursach międzynarodowych np. w Norwegii, Japonii, Czechach. Zajęcie czołowego miejsca nie jest dla niego najważniejsze. O wiele cenniejsze jest odkrywanie i poznawanie czegoś nowego, co mógłby wykorzystać w swojej dalszej pracy.

Od roku 1997 pracuje samodzielnie jako ceramik. Pomysły czerpie z rozmów, z literatury, a przede wszystkim z natury. Najczęściej pojawiają się w czasie spacerów z psem. Gliniane przedmioty wyrabia również w niedziele. Powiada, że nie pracuje, lecz robi to, co sprawia mu przyjemność. Jedni oglądają programy TV, natomiast on bawi się gliną. Tworzenie w glinie to pasja, więc każdą wolną chwilę jej poświęca. Zaprasza młodych ludzi, którzy szukają nowych wyzwań, swojej drogi w życiu, uciekają od zgiełku świata. Poświęca im czas i zapoznaje z techniką tworzenia wyrobów ceramicznych. Grupy uczestników tych spotkań liczą od 15-20 osób.

Prowadzi seminaria, a odbywający w czasie studiów praktyki u niego poznają techniki i warunki pracy ceramika. Jedną ze studentek zaprosił do wzięcia udziału w konferencji w Danii. Tam przedstawiali wspólnie prezentacje. Studentka miała możliwość poznania z całego świata ludzi i technik ich pracy. Teraz otrzymuje zaproszenia od wielu ceramików w Japonii, Tasmanii. Ma wielu znajomych w Szwecji. Spotykają się co roku, razem pracują albo tworzą nowe glazury.

Z reguły o godzinie 9.00 idzie do pracy. W warsztacie pozostaje do 21:00 lub 22:00 godziny.