Ęzibab

Nazwa kapeli ĘZIBABA pochodzi z języka starosłowiańskiego i oznaczała magiczną istotę, przedstawianą często pod postacią starej kobiety, złej i zrzędliwej. Jest to źródłosłów współczesnej Jędzy, czy Baby Jagi.
Oddając Ęzibabie należne jej miejsce w panteonie Bogów Słowiańskich wypadałoby przypomnieć, że dzisiaj jest ona jedną z wielu odtrąconych Bogiń. Dawniej Ęzibaba - Pani narodzin i śmierci, dziś już tylko Baba Jaga w chatce na kurzej stopce . Ęzibaba mogła być również uosabiana z pogańską Boginią Śmierci, która dawała ukojenie i ulgę konającym, ale też pomagała dzieciom w przyjściu na świat, dopiero w późniejszych czasach nazwa prawdopodobnie nabrała bardziej pejoratywnego znaczenia.
Zespół Ęzibaba istnieje od września 2009 roku, a wszyscy jego członkowie pochodzą z Pieńska. Pomysł na założenie kapeli narodził się spontanicznie. Na Wolinie Magda, Olek i Ola przy ognisku wśród słowiańskich chat i dzbanków z miodem stwierdzili, że mogliby coś wspólnie tworzyć, ponieważ mają podobne pomysły, potrafią ze sobą współpracować i chcą razem robić muzykę. W trakcie rozwoju kapeli doszli kolejno Józek, Łukasz, Michał i Ula.

Tworząc muzykę nie odcinają się od współczesnych aranżacji opartych na elementach folkowych. Czerpią z muzyki ludowej ponieważ jest ona najbardziej zbliżona do muzyki pierwotnej. Konstrukcja jest nowoczesna ale dusza słowiańska. To co wykonują jest ich wyobrażeniem muzyki dawnych Słowian. Źródłem inspiracji muzycznych jest świat naszych słowiańskich przodków oraz świat przenikającego się życia codziennego, słowiańskiej mitologii, duchów, bogów i wierzeń. Teksty piszą sami oraz czerpią z Oskara Kolberga. W swoim repertuarze mają teksty serbołużyckie, ponieważ pochodzą z terenów gdzie mieszkali łużyczanie.

Grają na rekonstrukcjach instrumentow średniowiecznych i instrumentach współczesnych. Wszystkie uzupełniają się i przywołują atmosferę z czasów pogaństwa lub wsi słowiańskiej. Konstrukcja kompozycji bazuje głównie na citoli, fideli (kopie strunowych instrumentów średniowiecznych) lub akordeonie. Szeroką rozpiętość barw uzyskują przez całą masę instrumentów solowych, głównie dętych, kolekcjonowanych latami. Oprócz fletów prostych, poprzecznych i klarnetu są to kopie przodków tego instrumentu np. żalejka, szałamaja. Do tego drobne instrumenciki z różnych stron świata: okaryny z drewna, owoców baobabu, ceramiczne, marimba, sodina, fujara wielkopostna.
Wszystko to spięte sekcją rytmiczną, tworzoną za pomocą wczesnośredniowiecznych lub tybetańskich bębnów, dzwonków, grzechotek, kijów deszczowych, gęśli Welesa zainspirowanych diabelskimi skrzypcami oraz przeszkadzajek wykonanych wg swoich pomysłów.

Własnych gardeł używają również jako instrumentów. Chodzi o posługiwanie się głosem w taki sposób, żeby tekst nie przeszkadzał w wyrażaniu emocji. Takie wykorzystanie wszystkich płuc i krtani „Ęzibaby” koncentruje myślenie wokół idei samej muzyki traktując przekaz jako odrębną wartość.

Skład zespołu:
Aleksander Karcz PIERDZIWILK- wokal, citola, fidel, akordeon, szałamaja, flety, właściwie wszystko na czym da się grać
Magdalena Ząbkiewicz HARATYNA- wokal, bęben davul, przeszkadzajki
Aleksandra Śniegula HORPYNA- wokal, citola, sodina, okaryna, flety, szałamaja, bas
Józef Karcz SIECZYPIWO- klarnet
Łukasz Wawrzyk TWARDOSTOJ – Sas, wokal
Michał Bartczak ŚMIERDZIŁÓJ- bęben średniowieczny basowy, instrumenty perkusyjne
Urszula Duchaczek WYSZENIEGA- wokal, wiolonczela, flet

Cały czas koncertują na różnych festiwalach średniowiecznych i folkowych. W tym roku grali:
Ząbkowice Śląskie " I Ząbkowicki Piknik Rycerski"
Zamek "Grodno" w Zagórzu Śląskim
Koncert w Łęknicy
Pieńsk Szkoła Podstawowa „ Jarmark”
„Noc Kupały” skansen Ochla
"Dni Historyczne" obok Karlskrony (Szwecja)
Centrum Słowian i Wikingów Wolin Jomsborg. Festiwal Słowian i Wikingów.
I Festiwal Legend w Pławnej
IV Karpacki Festiwal Archeologiczny Dwa Oblicza Trzcinica
XIV Folklorum Kulturinsel (Niemcy)
XX Festyn Archeologiczny Kamień Brąz Żelazo Biskupin